بسیاری از داروهای پارکینسون داروهای دوپامینرژیک هستند. هدف آنها افزایش سطح دوپامین یا تأثیرگذاری بیشتر آن بر روی مغز است.
اگر فردی مبتلا به بیماری پارکینسون باشد، باید درباره‌ی نحوه‌ی پیشرفت بیماری خود آگاه باشد. او باید بداند به چه علائمی ممکن است مبتلا باشد و اینکه چه زمانی آن علائم آغاز می‌شوند و چگونه روی زندگی او تأثیر می‌گذارند.
۳. آگونیست‌های دوپامین: این گروه داروهایی هستند که عمل دوپامین در مغز را تقلید می‌کنند. برخی نمونه‌ها در این زمینه عبارت‌اند از: پرامیپکسول و روتیگوتین و روپینیرول.
اختلال شناختی موجود: اگر قبل از تشخیص پارکینسون مشکلات حافظه و خلقی داشتید ، ممکن است خطر ابتلا به زوال عقل بیشتر باشد.
روش‌های درمانی که برای پارکینسون به کار برده می‌شوند، برای کنترل علائم هستند؛ اما درمان قطعی آن هنوز ایجاد نشده است.
باقلا: این لوبیا سبز آهکی حاوی لوودوپا است، همان ماده ای که در برخی از داروهای پارکینسون استفاده می شود.
دکتر مونا حجازی فلج خواب درمان پارکینسون ام اس درمان مننژیت تشخیص و درمان آلزایمر
وبینار نقش تصویربرداری تشدید مغناطیسی در تشخیص و درمان بیماریهای مغز و اعصاب
در نهایت این سلول‌ها میزان دوپامین را در بدن تنظیم می کنند تا علائم بیماری را کاهش دهند. اما توجه داشته باشید که این تنها یک روش بهبود برای بیماری پارکینسون است و درمان قطعی آن نخواهد بود.
اخیراً محققان دانشگاه در آمریکا از طریق داروهایی که مالاریا را درمان می‌کنند، قصد دارند دارویی را برای درمان بیماری پارکینسون کشف کنند.
آموزش دادن به شخص مبتلا به پارکینسون و پرستار یا اعضای خانواده او
با بروز پارکینسون در بدن، آنتی اکسیدان‌ها از تعادل خارج می‌شوند و رادیکال‌های آزاد در بدن ایجاد می‌شوند. اما با استفاده از برخی از مواد غذایی می‌توان آنها را کنترل کرد که عبارتند از:
به عنوان مثال، صدمات ناشی از زمین خوردن یا مشکلات مرتبط با زوال عقل می توانند کشنده باشند.
مبتلایان به پارکینسون ، می توانند زندگی خود را با استفاده از اقدامات بسیاری حفظ نمایند. برای درمان علائم بیماری ، داروهایی وجود دارد که عمدتا در مراحل اولیه بیماری ، این داروها تجویز می شوند.